این روال صبحگاهی، می تواند به افزایش خلاقیتتان کمک کند

بیشتر مواقع هنگامی که ما به نوشتن مشغولیم، با انتظاراتی از برخی واژه ها یا بیشتر آنها به نوشتن می پردازیم. فرقی نمی کند که ما به نوشتن یک ایمیل مشغول باشیم یا یک پیشنهاد تجاری یا پستی برای وبلاگمان، هدف بسیار ویژه ای در ذهن خود داریم: اطلاع رسانی به یک همکار، متقاعد کردن یک مشتری یا سرگرم کردن خوانندگان مطالبمان!
ولی اگر شما بدون هیچگونه قصدی به نوشتن کلماتی که هرگزبه دنیا نشان داده نخواهد شد، مشغول شوید چه می شود؟ اگر شما تنها به عنوان یک تمرین مراقبه که فقط به خودتان و حال درونتان کمک می کند بنویسید تا ذهن شما را به منظور استفاده از پتانسیل های خلاقانه خود روشن سازد، چه می شود؟

این موضوع دقیقاً همان چیزی است که خانم «جولیا کامرون» توصیه می کند. خانم کامرون یک شاعره، نمایشنامه نویس، مربی خلاقیت و نویسندۀ بیش از چهل کتاب، منجمله؛ راه هنرمندانه: یک مسیر معنوی به مراحل بالاتر خلاقیت است که تبدیل به یک اثر کلاسیک در میان کتاب های حرفه ای شکوفایی خلاقیت شده است.
در این کتاب، وی به معرفی آنچه که او "صفحات صبحگاهی" نامیده است اشاره می کند؛ یک نوع مراسم روزانه برای نوشتن که می تواند به شما از طریق مسائل مشکلی که ممکن اس هر کسی در زندگی شخصی و حرفه ای داشته باشد، کمک کند تا با استفاده از پتانسیل های خلاقانه، شما را به فردی شادتر تبدیل سازد. 
او در کتابش اینگونه می نویسد: "به عبارت ساده، صفحات صبحگاهی شامل سه صفحه به روی کاغذ آوردن کامل نویسی، که به شدت به جریان آگاهی بستگی دارد، است."
این امر تمرینی است که نیاز به هیچ تکنولوژی فراتر از چند ورق کاغذ و یک قلم یا مداد ندارد. در واقع، خانم کامرون به شدت در برابر استفاده از کامپیوتر برای نوشتن صفحات صبحگاهی ممانعت می ورزد.
علاوه بر نوشتن بوسیلۀ دست، او همچنین پیشنهاد می کند:

به محض بیدار شدن از خواب، به نوشتن بپردازید 
خانم کامرون توصیه می کند که صفحات صبحگاهی را در اسرع وقت و درست همان هنگام که بیدار می شوید، شروع کنید. آیا این موضوع به معنای قرار دادن فنجان قهوه یا چای شما برای بعد از شروع کار است؟ نیازی به این امر نیست، وی توصیه می کند: "به عنوان یک عاشق قهوۀ صبحگاه، دوست ندارم که در برابر انتخاب مورد علاقۀ کسی بایستم."

تنها به نوشتن بپردازید
هر چیزی، هر چند که بی اهمیت به نظر برسد، وقتی به مغزتان خطور می کند به روی کاغذ آورید. تنها به نوشتن ادامه دهید تا این که سه صفحۀ کاغذ آچهار را پر کنید.

نوشته های خود را منتشر نکنید
با این انتظار که شما مطالبتان را منتشر خواهید کرد، ننویسید. تنها برای خودتان بنویسید، بدون توجه به سانسور یا هر گونه سرمقاله ای در مغزتان به نوشتن ادامه دهید. سانسور چیزی است که خانم کامرون آن را کاهندۀ نوشتن این و آن می نامد.

خانم کامرون می گوید که دختر جوانش در مورد صفحات صبحگاهی وی بسیار مایل است که نگاه زیر چشمی به آن بیاندازد ولی می داند که این منطقه ای است که به طور کامل از دسترس او و دیگر عزیزان دور است. 
خانم کامرون بشدت توصیه می کند که صفحات صبحگاهیتان را برای خودتان حفظ کنید: "هیچکس اجازۀ خواندن صفحات صبحگاهی شما را به جز خودتان ندارد. شما حتی به خودتان بیش از هفت هشت دقیقه اجازۀ خواندن آن را برای حدود مدت هشت هفتۀ اول ندهید. تنها صفحات صبحگاهی را بنویسید و آن را در یک پاکت نامه قرار دهید و روز بعد سه صفحۀ دیگر را به آن اضافه کنید."
"صفحات صبحگاهی، ته مانده های روانی میان شما و روزتان را روشن می سازد و انجام مداوم آن باعث می شود که مسیر زندگی تغییر بسزایی داشته باشد."

ترجمه: فرشاد سجادی
منبع:
http://motto.time.com/